خدا به پیغمبرش می‌گوید: تو حق نداری انسان‌ها را واداری به ایمان؛ تو باید راه ایمان را به انسان‌ها نشان بدهی؛ زمینه‌های محیطی ایمان پیدا کردن و آزادانه به راه ایمان گام نهادن را فراهم کنی.

البته در فراهم کردن زمینه‌ها باید قدرت به کار برود، اما قدرت باید فقط در این حد به کار برود که زمینه‌های منفی از بین برود و زمینه مساعد برای انتخاب احسن فراهم شود…

حتی پیغمبر و امام و قرآن برای ساختن انسان‌ها کمکی بیش نیستند و نباید باشند. نه‌‌فقط نیستند، بلکه نباید باشند. آنجا که پیغمبر از روی شوق می‌خواهد بیش از این حد برای به راه آوردن انسان‌ها اقدامی کند، قرآن به او فرمان ایست می‌دهد. «طه مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ.» [ما قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به مشقت و زحمت افتی.]

تربیت در قرآن | جزء 16

شهید بهشتی | نقش آزادی در تربیت کودک، صفحه ۱۶۲