آنچه در این مطلب میخوانید
آیت الله حائری شیرازی(ره)
اهل‌بیت(ع) از ابتدای ازدواج یا فرزنددار شدن، کار بزرگی می‌کردند و آن «ظرفیتسازی» بود…
ظرفیتسازی یعنی اینکه این بچه طوری تربیت شود که حتی اگر در حال خطبه خواندنِ جدش، روی گردن او سوار شود، ظرفیتش را داشته باشد و مغرور و بی‌ادب نشود…
به حدیث کساء نگاه کنید…نوه که به مادر می‌گویند: «اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمَّاهُ!» مادر می‌گوید: «وَ عَلَیْکَ السَّلامُ یا قُرَةَ عَیْنی وَ ثَمَرَةَ فُؤادی!» این رابطه بهشتی‌ها با هم است. این الگوست برای ما که با بچه‌هایمان این‌طور رفتار کنیم…
یک قانون در تربیت هست و آن اینکه پدر و مادر باید به بچه معرفتی بدهند که وقتی باران محبت بر او می‌ریزد، تبدیل به سیل نشود…
اگر از اول محبت را به بچه بچشانند تا ظرفیت جذب محبت داشته باشد، وقتی که محبت دید، لوس و ننر نمی‌شود. این لوس شدن به دلیل آن است که محبت برایش غذای غیرعادت است.
اگر بچه را تحقیر کنی و به او تشر بزنی و بعد به او محبت کنی، این محبت برایش غذای غیرعادت است و آن را برمی‌گرداند و استفراغ می‌کند. باید به بچه، آرام آرام محبت بدهی تا کم کم بتواند محبت‌پذیر شود…
خیلی کار می‌خواهد که آدم به بچه‌اش بگوید: نور چشم من و بچه‌اش نُنُر نشود.
آیت الله حائری شیرازی
راه رشد | جلد چهارم صفحه ۱۷۵ الی ۱۸۰
