در مدح و ستایش از کودک نباید از مرز واقع و مقدار استحقاق تجاوز کرد و به غلو و اغراق گویى‌ پرداخت، زیرا کودک از واقعیت خود خبر دارد و خود را مستحق آن مقدار از مدح را نمى‌‏داند. در نتیجه به ستایش‏کننده بدبین مى‌‏شود وستایش او را تملق‏گویى‌ محسوب مى‌‏دارد و احیاناً تملق گویى‌ را از او یاد مى‌‏گیرد.
امیرالمؤمنین _علیه السلام_فرمود:
ستایشى‌ که بیش از مقدار استحقاق باشد تملق گویى‌ است و چنان چه کمتر از مقدار استحقاق باشد از ناتوانى‌ گوینده یا حسد او حکایت دارد. (نهج البلاغه، حکمت ۴۶۲)
اسلام و تعلیم و تربیت صفحه ۴۳۴ اثر آیت الله امینی(ره)

آیت الله امینی