راه سازندگى و آگاهى دادن به كودك نمى‌‏تواند از طريق مقاله و وعظ و مسائل فلسفى باشد؛ چون هنوز شناخت او تا اين حد نيامده، بلكه بايد به كمك داستان‏‌ها باشد؛ آن هم داستان‏‌هايى كه مايه خيال و شگفتى دارد، آن هم به طور غير مستقيم «و به در بگو تا ديوار گوش كند»…

چند تا فرمان خشك اخلاقى نمى‌‏تواند كودك را متقاعد كند، همانطور كه گفتگوهاى مستقيم كودك را خسته مى‏‌كند، اما داستان‏‌ها آن هم با مايه تخيّلى و شگفتى‏‌ها و با سبك غير مستقيم، اين كار را به خوبى انجام مى‌‏دهد و فرمان‏‌ها را توجيه مى‌‏كند.

استاد علی صفایی حائری | تربیت کودک، صفحه ۷۰.