آنچه در این مطلب میخوانید
چرا «داستان» بیشتر از «نصیحت» تأثیر میگذارد؟ برای اینکه غریزه طفل، تشنهی داستان است. خدا انسان را نوعی آفریده که قصه گذشتگان، برای او سیاحت و گردش است…
قصهها «ساختمان روحانی طفل» را پایهگذاری میکنند. قصهها «ملاک خوب و بد» به بچه میدهند. بچه از لابهلای این قصهها، نور تشخیص و قوه تمییز پیدا میکند.
اگر او بخواهد بین خوب و بد، زشت و زیبا، کار قبیح و کار مناسب فرق بگذارد، یک اطلاعات قبلی میخواهد. بچه اطلاعات قبلیاش برای قضاوت را از لابهلای قصهها درک میکند.
گاهی میشود یک کلام و یک مطلب چنان در قلب او اثر میگذارد که تا آخر عمر، این نصیحت، این گفته یا قصه به او خط و جهت میدهد و او را میسازد.
آیت الله حائری شیرازی | راه رشد، جلد سوم، صفحه ۸۸ و ۸۹.
