قول و فعل و نوع زندگى، سه عامل انتقال معارف هستند. قول خود انواعى دارد: قول سديد، قول حسن، قول احسن، و قول لين، قول كريم و …

قول ميسور، قولى است كه مقدمات را براى مخاطبت فراهم كرده باشى، براى او تدريجى آورده باشى تا بعد از اين مقدمات بتوانى از او درخواستى داشته باشى، وگرنه اگر اين مراحل طى نشده باشد، قول تو لج مخاطب را در مى ‏آورد، عصيان مى ‏كند و مى‏ گويد: برو بابا پى كارت!

قول ميسور، قول راحت و سبك است و احتياج به تأمين مقدمات و احتياج به #تدريج در مرحله اجرا دارد. بايد زمينه‏ ها فراهم شود وگرنه گفته ‏ها لج آور و  خسته كننده و  نفرت زا خواهد بود.

استاد صفایی حائری |خط انتقال معارف،  صفحه ۸۹ و ۹۳.