بچه‌ها حالت تقلید دارند و مسئولیت‌پذیری را از مادر و پدرشان یاد می‌گیرند.

1⃣ اگر چراغ اتاقش روشن است و بیرون آمده، شما بروید چراغ را خاموش کنید و هیچ چیز هم به او نگویید؛ فقط یک نگاهی به او بکنید که یعنی وقتی نیستی، چراغ را خاموش کن.

2⃣ اگر رختخوابش پهن است و آمده سر سفرۀ ناشتایی، رختخواب را بلند کنید و بیایید جلو و بگوید: نه بابا! من خودم این کار را می‌کنم.

3⃣ اگر کاغذی در اتاقش روی زمین مانده، بردارید و نگاهش کنید و حرفی نزنید. این‌طور مسئولیت‌پذیر می‌شود.

آیت الله حائری شیرازی | راه رشد، جلد چهارم، صفحه ۱۹۵ و ۱۹۶.