آنچه در این مطلب میخوانید
بعضی والدین یک سازمان اطلاعاتی درست میکنند که خواهر بگوید برادرش نماز خواند یا نخواند؛ تو بگو ببینم او چه کار کرد؟ تو بگو ببینم این چه کار کرد؟
هر کدام بشوند گزارشگر دیگری و این درباره آن گزارش بدهد و آن درباره این. یعنی چه؟! با این چیزها که بچهها خوب نمیشوند…
بعضی از پدر و مادرها از بچه سؤال میکنند: کی خواندی؟ کجا خواندی؟ چه کسی دید؟ از همینجا بیاعتمادی شروع میشود. این دیکتاتوری است.
حالا اگر نماز نخوانده و میگوید: خواندم و تو ثابت کردی که نخوانده، مثلاً چه کار کردهای؟! این سیستم تربیتی است؟!
آیت الله حائری شیرازی | راه رشد، جلد۴، صفحه ۱۰۲ و ۱۰۳.
