به مجرد مشاهده کارى‌‌ که به نظر شما خلاف است کودک را تنبیه نکنید؛ بلکه ابتداء انگیزه او را در ارتکاب عمل بررسى‌‌ کنید؛ اگر عمل را با انگیزه صحیح و از روى‌‌ حسن نیت انجام داده، تنبیه او کار ناروایى‌‌ است.

مثلا کودک عروسک ناطق خود را مى‌‌‏شکند، مادر عصبانى‌‌ مى‌‌‏شود و او را کتک مى‌‌‏زند؛ امّا فکر نمى‌‌‏کند که کودک در شکستن عروسک قصد خلاف نداشته بلکه مى‌‌‏خواسته راز سخن گفتن او را کشف کند. بنابراین، نه تنها مستحق تنبیه نیست بلکه باید مورد تشویق هم قرار بگیرد تا روح کنجکاوى‌‌ در او تقویت شود.

در اثر این قبیل تنبیهات ناسنجیده، اعتماد کودک به بزرگ‏ترها از بین مى‌‌‏رود، آن‏‌ها را افرادى‌‌ بى‌‌‏انصاف و کینه‌‏توز مى‌‌‏شناسد و آثار سوء چنین تفکرى‌‌ روشن است.

آیت الله امینی | اسلام و تعلیم و تربیت، صفحه ۴۷۳