تشویق کودک به کار و مسئولیت پذیری باید از زمان کودکی و توسط والدین شروع شود. پدر و مادر باید بدانند که کودکان عزیز آنها همیشه بچه باقی نمی‌مانند بلکه به زودی بزرگ می‌شوند و زنان و مردان اجتماع آینده خواهند بود. در صورتی در اجتماع آینده خوشبخت خواهند بود که کاردان، وظیفه شناس، نیرومند، جدی و پرتلاش باشند.
هم علاقه به کار و فعالیت داشته باشند و هم قدرت و توان آن به طوری که بتوانند روی پای خود بایستند و کارهای فردی و وظایف اجتماعی خود را انجام دهند و به اصطلاح گلیم خود را از آب بیرون آورند. پدر و مادر باید فرزندانشان را برای زندگی در اجتماع و استقلال و خود بسندگی پرورش دهند. دختران را برای مسئولیت پذیری، خانه داری، شوهرداری و بچه داری انجام مسئولیت‌های اجتماعی پرورش دهند.
پسران را برای قبول مسئولیت‌های اجتماعی کار و جدیت تأمین نیازهای عمومی، سرپرستی و اداره زندگی مشترک خانواده، زنداری و بچه داری پرورش دهند تا بتوانند در رفاه و خوشبختی زندگی کرده و برای همسرشان بهترین همسر و برای فرزندانشان بهترین پدر و مادر و برای همشهریان و هم‌وطنانشان سودمندترین شهروند باشند. همه اینها باید جزء برنامه های تربیتی بوده و از زمان کودکی آغاز شود، در غیر این صورت نتیجه مطلوبی نخواهد داد.
آیت‌الله امینی | اسلام و تعلیم و تربیت، صفحه ۲۷۴
