اما بحث درباره‌ی کسانی که نباید با آنها دوستی برقرار کرد در این رابطه می فرماید: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ [اى اهل ايمان! يهود و نصارى را سرپرستان و دوستان خود مگيريد، آنان سرپرستان و دوستان يكديگرند و هر كس از شما، يهود و نصارى را سرپرست و دوست خود گيرد از زمرۀ آنان است.]

در اینجا خیلی صریح، نهی است. ای کسانی که ایمان آوردید! یهود و نصاری را دوست خود نگیرید؛ یعنی بحث پیوند درونی است. “اولیاء” اینجا به معنای “دوستان” است. یهود و نصاری باهم پیوند مناسبی دارند. وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ [هر كس از شما، يهود و نصارى را سرپرست و دوست خود گيرد از زمرۀ آنان است.]، دلیلی است که برای این مطلب می آورد.

کسانی که از نظر اعتقادی با تو همسو نیستند یا به تعبیری با هم مختلف هستید را به عنوان رفیق انتخاب نکن!

تربیت در قرآن | جزء 6

آیت الله آقا مجتبی تهرانی | تربیت فرزند، صفحه ۲۰۴