خداوند…در سوره مبارکه آل عمران می‌فرماید: لَقَدْ مَنَّ الله عَلَى الْمُؤْمِنينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً مِنْ اَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ إياتِهِ وَ يُزَكّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ…[يقيناً خدا بر مؤمنان منّت نهاد كه در ميان آنان پيامبرى از خودشان برانگيخت كه آيات او را بر آنان مى‌خواند و (از آلودگى‌هاى فكرى و روحى) پاكشان مى‌كند، و كتاب و حكمت به آنان مى‌آموزد.]

یکی از وظایف انبیا مسئله تعلیم بشر بوده است که همواره در کنار مسئله تربیت و تزکیه نفوس آنها مطرح شده است. بنابراین باید توجه داشت که همیشه در کنار تعلیم، خواه ناخواه مسئله تزکیه هم مطرح می شود.

این یک مأموریت الهی است که در هر محیط آموزشی باید به بحث تزکیه و تربیت هم پرداخته شود. چه یک نفر باشد چه بیشتر. همان طور که در آیات مذکور مسئله تعلیم همواره در کنار مسئله تزکیه و تربیت آمده است در سایر محیط‌های آموزشی نیز باید به حضور توأمان این دو مسئله توجّه داشت. به عبارت دیگر جداسازی این دو مقوله صحیح نیست.

تربیت در قرآن | جزء 4
آیت الله آقا مجتبی تهرانی | ادب الهی، کتاب سوم، صفحه ۱۷۶