آیت الله امینی (ره)
این درست نیست که بعضى از پدران و مادران، محبت خود را وسیله نفوذ در فرزند قرار دهند؛ مثلًا به او بگویند: این کار را بکن تا مامان، تو را دوست بدارد، یا اگر فلان کار را انجام دادى بابا تو را دوست ندارد. یا چون این عمل را انجام دادهاى تو را اصلًا دوست نداریم، زیرا این عمل چند عیب دارد:
اولًا: به اصل طبیعىِ ضرورت محبت پدر و مادر نسبت به فرزند، لطمه وارد مىسازد و آن را مورد تردید و امکان سلب قرار مىدهد، در صورتى که چنین امرى نه به صلاح والدین است و نه به صلاح فرزند…اگر کودک رشته محبت والدین را منقطع دید امکان دارد در دام‌هاى فساد گرفتار شود.
ثانیاً: با چنین برنامهاى کودک به تدریج عادت مىکند که کارها را براى جلب رضایت پدر و مادر و دیگر انسانها انجام دهد، نه بر طبق وظیفه و جلب مصالح واقعى خود و دیگران…در صورتى که معیار خوب و بد باید خیر و صلاح واقعى خود و اجتماع و جلب رضاى خدا باشد، نه خواست مردم و جلب رضاى آنان.
ثالثاً: چنین برنامهاى ممکن است کودک را به تملق‌گویى، نفاق و فریبکارى وادار سازد. امکان دارد براى اینکه محبت والدین را از دست ندهد به فریب دادن آنان و دروغ متوسل شود.
بنابراین، پدر و مادر نباید هیچگاه محبت خودشان را در گرو اطاعت فرزندانشان قرار دهند و در صورت نافرمانى او را به سلب محبت تهدید نمایند.
آیت الله امینی |اسلام و تعلیم و تربیت صفحه ۴۹۷و۴۹۸
