من خود شاهد كفر و إلحادهاى ريشهدار، در خانوادههاى مذهبى بودهام كه به دنبال فشار بر نماز صبح و كوتاهكردن موى سر و دورى از لباسهاى زيبا و كنارهگيرى از هوسهاى شعلهور، آنچنان نفرتى را برانگيخته كه گذشتِ سالها هنوز از جوش و خروش آن نكاهيده است.
راستى كه به جاى آوردن چند نماز صبح در زير فشار، به إعراض و نفرت از نماز براى هميشه و از دين تا پايان زندگى كشيده و اين تجارت زيان بارى است…
قاطعيت بدون مقتضى، كهولت و سستى و سركشى و إعراض را پايه مىگذارد و امر و نهى بىهنگام، وازدگى و خستگى و طغيان و عصيان را به دنبال مىآورد. و اين تجربهاى است كه در خانوادههاى مذهبى و قاطعيتهاى خشن هنوز هم به دست مىآيد.
در حالى كه در ميان خانوادههاى مذهبى مهربان و در كنار تذكرهاى آرام و سرزنشهاى شيرين، بر فرض كه ريشههاى محكم هم شكل نگرفته باشند. دلبستگىهاى مذهبى و عاطفههاى ريشهدار، كارگشا هستند.
استاد صفایی حائری | درسهایی از انقلاب(قیام)، صفحه ۲۱۰ و ۲۱۱.
