علت عمده‌ای که بچه‌ها حتی در خانواده‌های نمازخوان بعدها تارک الصلاة می‌شوند و به نماز اهمیت نمی‌دهند همین است که احساس می‌کنند پدرشان با نماز به‌ صورت باری که باید زمین گذاشت برخورد می‌کند.

بچه این را می‌فهمد؛ بنابراین پیش خود می‌گوید اصلاً من چرا از اول بار را بر دوش بگیرم که بعد بخواهم آن را زمین بگذارم.

نماز روح دار پدر و مادر، نماز جاندار، نماز با توجه، نمازی که بچه‌ها احساس کنند در چهره پدر و مادر و چهره بزرگ‌ترها طی لحظاتی صفا، توجه، از خود درآمدن و به خدا رو آوردن، تذکر، ذکر و یاد خدا هست برای همه جذبه دارد.

شهید بهشتی | سرود یکتا پرستی، صفحه ۹۴.