در طول برگزاری کارگاه هنری باید مدام فرد را ارزیابی کنید. شما باید با چشمانی تیز، حالات مخاطبان را تحت نظر داشته و برای مواجهه‌ی سازنده با آن‌ها برنامه‌ریزی کنید. البته توجه داشته باشید تا حد امکان این نظارت نامحسوس باشد.

مثلا روحیاتی مثل ترس، هیجان، دقت، صبر، فردگرایی یا جمع‌گرایی را در کارگاه‌های هنری می‌توان سنجید.

این شناخت‌ها در نحوه تشویق‌های ما نیز مؤثر است. کسی که فکر می‌کند از تلاش بی‌نیاز شده است، در صورتی که تشویق شود، به خود مغرور می‌شود؛ اما وقتی شخصی به توانایی خود اطمینان ندارد و زود ناامید می‌شود، باید حتی تلاش‌های کوچکش را تشویق و حمایت کنیم.

برگرفته از کتاب «هنر نه برای هنر»، مرتضی رجایی و همکاران، صفحه ۱۵۶ و ۱۵۷.