« اشک مسئولیتآور »
آنچه در این مطلب میخوانید
برای با مسئولیت بار آوردن بچه، باید روی خودتان کار کنید. پدر و مادر باید خودشان احساس مسئولیت کنند…
روضهها این اثر را دارد که شما وقتی جانب حسینبنعلی(ع) را ترجیح دادید، میگویید:«انسان باید روی احساس مسئولیتش باشد، ولو بلغمابلغ»؛ گرسنگی باشد، تشنگی باشد، اسارت باشد، هرچه باشد، میارزد.
باید با «احساس مسئولیت» بود. عزاداری، «کارخانهی احیای حس مسئولیت» است. حتی یک زنجیر زدن، حتی تماشاچی که به هیئتها نگاه میکند.
حالا گریه کردن یعنی چه؟ یعنی عضویت در طرفی که حسینبنعلی(ع) هست. اگر پسر تو از تو سؤال کرد که چرا گریه میکنی؟ بگو برای اینکه عضوِ «اسلام حس مسئولیت» بشوم؛ گریه میکنم تا حس مسئولیت در من احیا شود.
آیت الله حائری شیرازی | راه رشد، جلد چهارم، صفحات ۱۹۶، ۲۰۰ و ۲۰۱.
