مربی…مى ‏تواند در جلوى پاى او [کودک] بايستد و برايش احترام قائل شود و يا از بزرگى او و استعدادهاى او و عظمت‏ هاى او شرح دهد،
آن هم نه به گونه‏اى كه مغرور شود و باد بگيرد، بل به صورتى كه بداند مسئول است و داده‏ها و استعدادها ملاك افتخار نيست و داده‏ها بازدهى مى‏خواهند و هر كه بامش بيش برفش بيشتر.

استاد صفایی حائری | تربیت کودک، صفحه ۵۰.