روایت از امام علی علیه‌السلام است که می‌فرماید: «الأدبُ فی الإنسانِ کشَجَرةٍ أصلُها العَقلُ» [ریشه‌ی درخت ادب در انسان، عقل است.]

کسی که در حال تربیت دیگران است، باید بداند که ریشه و اصل این تربیت، «او» نیست؛ ریشه‌اش را «خدا» کاشته است که عبارت از «عقل» است؛ چه عقل عملی باشد و چه عقل نظری.

بنابراین باید آنچه را در وجود فرزند در قالب فطرت و به‌عنوان عقل از طرف خدا نهادینه شده است، با تأدیب صحیح، شکوفا کرد.

آیت الله آقا مجتبی تهرانی | تربیت فرزند، صفحه ۵۴ و ۵۵.