با تفكر، انسان به شناخت خويش و شناخت هستى و شناخت دنيا و شناخت الله و شناخت روش زندگى و مرگ پى مىبرد.
و با تفكر، استعدادها و سرمايههاى انسان مشخص مىگردد. و همين است كه نقش تفكر در سازندگى و رشد انسان نقش اول است…
تفكر به آزادى و مواد خام و رهبرى نيازمند است. و اين رهبر است كه با سؤالهاى حسابشده فكر را به جريان مىاندازد و به آن جهت مىدهد.
و اين رهبر است كه نيازها، تفكرها و زمينههاى فكرى را هماهنگ مىنمايد. همانطور كه طبيب نيازها و داروها و زمينۀ مصرف داروها را در نظر مىگيرد و آنها را هماهنگ مىسازد.
استاد صفایی حائری | مسئولیت و سازندگی، صفحه ۱۶۱