آنچه در این مطلب میخوانید
ترس باعث كنترل و پرهيزكارى و خوددارى از كارهايى است كه محبوب را از دست مىگيرد و باعث آمادگى و سازندگى عواملى است كه به محبوب مىرساند…
آنجا ترس باعث فرار و نيرنگ و خيانت و دروغ مىشود كه مداوم بوده و ترساننده يك بُعدى باشد و ترسانده شده، علاقهاى نداشته باشد و محبتى نديده باشد.
لذا دستور است كه هنگام تهديد، يكى بترساند و ديگرى اين ترس را توجيه كند و اين عمل را توضيح دهد و كودك را از جرم خود آگاه كند و به او محبت نمايد.
و باز دستور است كه اگر ترس و كتك مفيد نيفتاد، از عامل ديگرى استفاده شود.
خلاصه کتک و مجازات نباید به عنوان دل خنک باشد، بلکه بايد به عنوان ايجاد ترس و ايجاد يک عامل تربیتی باشد. لذا کتک زدن و مجازات، مطلوب نیست، بلكه كيفيت و چگونگى مجازات مورد نظر است.
استاد صفایی حائری | تربیت کودک، صفحه ۶۰ و ۶۱
