مبادا پدر یا مادر یا معلمی با بچه خطاکار يا تنبل و بی حرکتی در شكل تنبيه روبرو شود بی آنكه بچه تنبيه شده همان وقت احساس كند كه تنبيه كننده، دلسوز اوست!

يعنى بايد نوع تنبيه و شكل تنبيه و مقدمات و مؤخّرات آن حتماً طورى آماده بشود كه همان وقت بچه احساس کند مشمول لطف شماست.

اگر این احساس را نکند اصلاً تنبیه‌تان تنبیه نیست، بلكه طغيان‌آور است. با اين تنبيه او را بیدار نمی‌کنید، بلکه او را یاغی و طاغی می‌كنيد.

شهید بهشتی | نقش آزادی در تربیت کودک، صفحه ۲۶