« ضد آزادی »
بسیاری از تدابیر اسلام در نظام‌های سیاسی و اجتماعی، در حقیقت در جهت از بین بردن عوامل ضد آزادی است.
اگر پیغمبر اکرم به فرمان خدا با مسلمانان و یاران مؤمن جانبازش با مشرکان می‌جنگد، نه برای آن است که این‌ها به زور شمشیر مسلمان شوند. این دروغی است بر اسلام. قرآن به پیغمبر می‌گوید، «اَفَاَنتَ تکره الناس حتی یکون مؤمنین؟» می‌گوید حتی اکراهشان هم نمی‌توانی بکنی چه رسد به اینکه آن‌ها با شمشیر مسلمان شوند. پس شمشیر اسلام و مسلمین کجا به کار افتاده؟ شمشیر اسلام و مسلمین برای از بین بردن عامل انحرافی استضعاف به کار افتاده است. مستضعف در جامعه قدرت‌های خودکامه‌ای را می‌بیند که مانع آن هستند که انسان‌ها آگاه شوند و پس از آگاهی راه دلخواه خود را اختیار کنند. شمشیر اسلام برای از بین بردن استضعاف است. استضعافی که تکیه‌گاهش شمشیر است چه راهی برای مقابله با آن وجود دارد. یک راهش شمشیر است. اگر اسلام به مسئله انفاق و تأمین حداقل نیاز هر انسانی در نظام اسلامی اهمیت می‌دهد برای این است که عامل فقر، انسان‌های آزاد را برده اقتصادی دیگران نکند. پس اسلام می‌خواهد که انسان آزاد باشد. اگر می‌گوید نباید در مجامع عمومی و به‌صورت علنی فسق و فجور و شهوت و گناه نباشد و در ملأعام، به نام هنر، یک جفت حیوان حریص بر شهوت باهم هم‌بستر نشوند، برای این است که می‌خواهد محیط اجتماعی از ایجاد طغیان شهوت جنسی در انسان‌ها پاک باشد؛ تا انسان در این محیط آزاد باشد. فکر می‌کنید چقدر از راه تحریک جنسی در همین دنیای امروز بر گرده انسان‌ها سوار شده‌اند و می‌شوند؟
شهید بهشتی | نقش آزادی در تربیت کودک، صفحه ۱۷
