« بازی بیست دقیقه‏‌ای »

آنچه در این مطلب میخوانید

    امام پیش از ظهرها در منزل برای طلبه ‏ها درس داشتند و درس ساعت یازده ‏و ‏نیم تمام می‏ شد. آقا مقید بودند تا ساعت ده دقیقه به دوازده که می‏ خواستند برای نماز ظهر آماده شوند به مدت بیست دقیقه با ما بازی کنند. ما خودمان وسایلی درست می‏ کردیم و با ایشان بازی می‏ کردیم؛ یا سر ما را توی دامنشان می‏ گرفتند و دیگری می ‏رفت قایم می‏ شد و این کارها برای ما خیلی عادی بود.

    کتاب پدر مهربان، خاطراتی از رفتار امام خمینی با کودکان و نوجوانان، صفحه ۵۹، به نقل از خانم زهرا مصطفوی

    پست های مرتبط

    مطالعه این پست ها رو از دست ندین!

    « مانده و گندیده! »

    آنچه در این مطلب میخوانید این خاطره از استاد صفایی درباره موقع‌شناسیِ برخورد را، یکی از مدرسین حوزه تعریف نمود:…

    بیشتر بخوانید

    « قصه گویی به جای تشویق و تنبیه »

    آنچه در این مطلب میخوانید من یادم هست که آقای علامه که الآن در حیات‌اند و مؤسس مدارس علوی تهران…

    بیشتر بخوانید

    « اعتقاد به نیرو یابی »

    آنچه در این مطلب میخوانید یکی از ویژگی‌های شهید بهشتی نیرویابی ایشان بود. به یاد دارم در سال ۱۳۵۳ دبیر…

    بیشتر بخوانید

    نظرات

    سوالات و نظراتتون رو با ما به اشتراک بذارید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *