« آزادی افراطی »

گروهی از دانشمندان و روان شناسان اخیر، بر ضد این روش مستبدانه قیام کرده، آن را محکوم ساختند و از آزادی مطلق کودک حمایت نمودند. این دانشمندان، به پدران و مادران توصیه کردند که کودکانتان را کاملاً آزاد بگذارید تا غرایز خویش را به کار اندازند و مطابق میل خودشان رفتار کنند…
این برنامه نیز برنامه‌ی درستی نیست و عیب‌های بزرگی دارد. کودکانی که با این برنامه تربیت شوند و در انجام کارها هیچ گونه محدودیتی نداشته باشند، غالباً خودخواه و شهوت‌ران و زورگو بار می‌آیند. برای دیگران حقی نمی‌شناسند. به حقوق دیگران تجاوز می‌کنند. از پدر و مادر سلب ‌آسایش می‌نمایند. به خواهران و برادران و کودکان دیگر آزار می‌رسانند. همسایگان و خویشان را اذیت می‌کنند. به علت این‌که غرایز و خواسته‌های درونی آنان آزادی مطلق داشته، غالباً به افراط کشیده می‌شوند و آن‌ها را به فساد و تباهی می‌کشاند. آزادی‌های غیر مجاز و افراطی، کودک را دچار اضطراب و پریشانی می‌کند و او را خودپرست و پرتوقع می‌سازد، به حدّی که ممکن است توقعات‌اش به جایی برسد که برآوردن آن، مقدور نباشد. این‌گونه افراد وقتی بزرگ شدند، از دیگران انتظار دارند مانند پدر و مادر، از آن‌ها اطاعت نمایند. می‌خواهند همه جا فرمانده باشند نه فرمانبردار. افراد اجتماع هم غالباً زیر بار سخن آن‌ها نخواهند رفت. آن‌ها هم وقتی با شکست مواجه شدند، عقده پیدا می‌کنند یا گوشه‌گیری می‌نمایند و یا برای جبران شکست‌های خود، دست به جنایت و کارهای خطرناک می‌زنند. آزادی‌های بی‌حد و حصر، گاهی باعث نقصان یا هلاکت کودک می‌شود.

آیت الله امینی | تربیت، صفحه ۱۴۵ و ۱۴۶