« حاضر جوابی »

خانه ما اگر موردی بین ما و مادر خانواده پیش می‌آمد، پدر همیشه به طرفداری از مادر بلند می‌شد. هر وقت در خانه بحثی پیش می‌آمد، ایشان اهل جواب دادن نبودند‌؛ گلایه‌ها و ناراحتی‌ها را می‌شنیدند؛ اما هیچ وقت لب به گله باز نمی‌کردند و از روی خشم حرفی نمی‌زدند.

می‌گفتند: در محیط خانواده حاضر جوابی و رو کم کردن جواب نمی‌دهد. وقتی می‌گفتیم چرا حرفی نزدید؟ مگر حرف زدن خلاف است؟ می‌گفتند: مگر با حرف تمام می‌شود؟

آیت الله بهجت | به نقل از فرزند ایشان