« آزادی و تجربه کردن »

کنجکاوی و تحقیق، برای کودک یک نیاز غریزی است؛ مثلاً هر چه به دستش بیفتد به طرف دهان می‌برد، یا حرکت می‌دهد، یا پرتاب می‌کند، یا با دست خود فشار می‌دهد و له می‌کند، یا پاره می‌کند، در صورتی که مانعی وجود نداشت باید به او آزادی داد تا تجربه کند و بر معلومات خود بیفزاید. وقتی بزرگ‌تر شد و قدرت حرکت پیدا کرد با حرص به این طرف و آن طرف می‌رود و میل دارد دست به هر چیزی بزند و همه را به هم بریزد، در این عمل کنجکاوی و شناخت بیش‌تر اشیا می‌باشد، در این مورد هم در صورت امکان باید به او آزادی داد تا تجربه کند و بر معلومات خود بیفزاید و عقل و هوش خود را پرورش داده و تکمیل نماید. البته اشیای خطرناک و شکستنی‌های ارزشمند را باید از دسترس او خارج ساخت.

آیت الله امینی | اسلام و تعلیم و تربیت، صفحه ۲۵۴ و ۲۵۵